کد مطلب:28781 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113
سپس به همه كارگزارانش نامه داد كه جانشینانی در امور خویش بگمارند و به سوی وی حركت كنند.[1]. 2698. تاریخ الطبری - به نقل از جبر بن نوف -:چون علی علیه السلام به نُخَیله فرود آمد و از خوارج مأیوس گشت، برخاست و پس از سپاس و ستایش خدای گفت: «امّا بعد؛ پس هر كه جهاد برای خدا را وا گذارَد و در كار خدا سستی كند، بر لبه پرتگاه هلاكت است، مگر آن كه خدا به نعمت [ هدایت] خویش او را دست گیرد. پس خدای را پروا كنید و با هر كه خدای را به ستیز برخاسته است و می كوشد تا نور او را فرو بنشانَد، نبرد كنید. بجنگید با خطا پیشگان گم راه ستمكار بدكردار، كه نه قاری قرآن اند، و نه دین را می فهمند؛ نه تأویل [ قرآن و سنّت] را می شناسند، و نه در روزگار اسلام، در پیشوایی سابقه ای دارند. به خدا سوگند، اگر بر شما تسلّط یابند، كردار پادشاهان ایران و روم را در میان شما جاری می كنند. برای حركت به سوی دشمنتان در باختر، مهیّا و آماده شوید. ما به برادرانتان در بصره نیز پیغام داده ایم كه به سوی شما آیند. پس هر گاه فرا رسند و گرد آیید، به خواست خدا، روان می شویم؛ و نیرو و توانی نیست، مگر با تكیه بر خدا!». علی علیه السلام، همراه عُتْبة بن اَخْنس بن قیس، از [ قبیله] بنی سعد بن بَكر، نامه ای [ چنین] برای عبد اللَّه بن عبّاس فرستاد:«امّا بعد؛ همانا ما به اردوگاه خود در نُخَیله آمده ایم و برآنیم كه به سوی دشمن خود در باختر، حركت كنیم. پس تا فرستاده ام تو را در رسد، مردم را حركت دِه. و منتظر باش تا فرمانم به تو ابلاغ گردد. والسّلام!».[2].
2697. الأخبار الطّوال - پس از بیان نامه امام علیه السلام به خوارج و پاسخ ایشان به وی -:چون علی علیه السلام نامه ایشان را خواند، از آنان امید بُرید و بر آن شد كه ایشان را به حال خود وا گذارَد و به سوی شام رهسپار گردد تا جنگ با معاویه را از سر گیرد. پس سپاه را به حركت درآورْد تا در نُخَیله اردو زد و به یارانش گفت:«برای حركت به سوی شامیان آماده شوید، كه من به همه برادرانتان پیغام فرستاده ام كه به سوی شما آیند و هر گاه فرا رسند، به خواست خدا عازم می شویم».